H σύντομη αυτή αφήγηση του Μεριμέ (1803-1870) δεν είναι ένα κείμενο κριτικής για το έργο του Σταντάλ. Είναι ένα αφιέρωμα, δίχως επιτήδευση ή ρητορικές κοινοτοπίες, στη ζωή και την προσωπικότητα του μυθιστοριογράφου. Είναι το πορτραίτο ενός μεγαλοφυούς φίλου. Για τον Σταντάλ, η κατά κόσμον Ανρί Μπελ (1783 -1842), όπως μας τον παρουσιάζει ο Προσπέρ Μεριμέ, η αίσθηση δυσαρμονίας της ρομαντικής ψυχής με τον κόσμο, το μάταιο κυνήγι του απείρου, δεν γίνεται μαράζι ή αποστροφή για τη ζωή, που φθείρει την ψυχή και το σώμα (θυμόμαστε τους λογοτεχνικούς ήρωες Βέρθερο του Γκαίτε ή τον Ρενέ του Σατωβριάνδου). Μετατρέπεται αντιθέτως σε ηρωικό οίστρο τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στο σαλόνι, στις στρατιωτικές εφόδους αλλά και στο ρεσάλτο στην ποθητή γυναίκα. Ο Ανρί Μπελ, ιδωμένος με τα μάτια του Μεριμέ, παρ’ όλη τη μοναδικότητα και την ιδιαιτερότητά του, είναι, θα λέγαμε, η προσωποποίηση του ηρωικού ρομαντισμού της Αυτοκρατορίας. Η έκδοση συμπληρώνεται με τα ευφυή και παιγνιώδη "Προνόμια" του Σταντάλ.